Geschiedenis:

 

In de jaren dertig werden de meest "glamoureuze" Grand Prix-races in de Noord-Afrikaanse Tripoli gehouden. Sinds 1934 verstrekt dit exotische paradijs het exclusieve kader voor de motorsport racing, waarin Mercedes-Benz uiterst succesvol was. Omdat alleen auto's met een cilinderinhoud van 1,5 liter zijn goedgekeurd sinds 1939, ontworpen Daimler-Benz een volledig nieuwe racewagen, de 1,5 liter W165 met een V-8-cilinder motor en de indrukwekkende prestaties van 256 HP. Het lukte Hermann lang daarmee in Tripolis een sensationeel succes te behalen. Als gevolg van een meesterlijke teamprestatie, had de W165een van de meest onverwachte overwinningen in de geschiedenis van het racen verdiend. Daarom is het geen wonder, dat de auto en de race in Tripoli een legende werden...

Technische gegevens origineel:

 

 

Model details:

   * Met de hand samengesteld, uit meer dan 400 onderdelen
   * Handgemonteerde spaakvelgen

   * Elk wiel heeft 30 met de hand getrokken staaldraden
   * Zitting met stoffen bekleding
   * Markante zij-uitlaat en koelribben
   * Foto geetste velgen
   * Grille uit staaldraad met origineel getrouwe lucht/koelribben
   * Metalen windschermsteunen
   * Perfect spuitwerk, met de hand gepolijst

 

Verderop in dit deel meer en uitgebreidere informatie over de geschiedenis en dergelijke van de Mercedes-Benz W 165 Silberpfeil.

 

Ten minste twee voorbeelden, aangenomen als beide auto's van de GP van Tripoli, overleefde de oorlog bij de Mercedes-Benz vertegenwoordiger in Zrich. Ze werden gehouden door de Zwitserse regering tot 1950. In die tijd was 1,5 liter inderdaad de inhoud limiet voor een Grand Prix, die deel uitmaken van de zojuist gecreerde formule 1 World Championship. De van oudsher W165 rivalen, Maserati en Alfa Romeo, liepen nog steeds sterk en een terugkeer naar het Grand Prix circus door Mercedes-Benz was het onderwerp van zware speculatie. Uiteindelijk, in de zomer van 1951, werd het groene licht gegeven om nog eens vijf W165s te bouwen. Het bleek echter te laat, daar voor 1952 de verordeningen zwaar herzien werden, waardoor alle Racewagens ineens sterk verouderd bleken. Uiteindelijk reed de W165 slechts een keer, maar kan nog steeds worden beschouwd als een van de grootste "Single Seater Racers" in de uiteindelijke ontwikkeling van de vooroorlogse 'Silver Arrows.'

De twee overlevende Tripoli racers werden bewaard door Mercedes-Benz en werden gekoesterd in de enorme collectie van de onderneming tot en met 1995. Na ontvangst van een uitnodiging van Lord Mars voor de 1995 editie van het Goodwood Festival of Speed, werd de winnende auto van Tripoli zorgvuldig gerestaureerd. Het miste een overgroot deel van de carrosserie, die zorgvuldig opnieuw door Joachim Ohlinger werd gerecreerd. De beloning van de arbeid kwam in juni dat jaar, toen de prachtig gerestaureerde W165 de heuvel op werd gereden, eerst door de toenmalige Mercedes Museum directeur en daarna door de racelegende John Surtees en McLaren directeur Ron Dennis. Het was de eerste keer in meer dan vijftig jaar dat de auto in het openbaar werd gereden. Sindsdien is de auto helaas slechts zeer weinig bij publieke evenementen verschenen. De ex-Caracciola auto is permanent tentoongesteld in het nieuwe Museum.

 

 

W165 geschiedenis:

In een "schokaankondiging" in September 1938 verklaarde de Italiaanse motorsport vereniging, dat tijdens het volgende seizoen alle eenzitter races op Italiaans grondgebied worden gereden als lichtgewicht tot max. 1,5ltr (Voiturette) in plaats van de Grand Prix auto's. Achteraf was het besluit begrijpelijk, omdat de Italiaanse fabrikanten tweede viool speelde in Grand Prix racen, na de Duitse Mercedes-Benz en Auto Union teams. Voor de lichtere klasse hadden Maserati en Alfa Romeo net nieuwe en zeer geavanceerde auto's ontwikkeld. Een verschuiving naar deze lichtere klasse voor alle evenementen zou de kans op nationale glorie in Italiaanse topevenementen, waaronder de prestigieuze Grand Prix van Tripoli in mei, aanzienlijk vergroten.

 

Hoewel de onderdelen niet onderling verwisselbaar waren, heeft de nieuwe motor van de M165 veel aan de M154 3-liter Grand Prix motor te danken. Afgezien van de inhoud, was het grootste verschil het aantal cilinders: een V8 voor de Voiturette ten opzichte van de oorspronkelijke V12. Wat werd overgenomen waren de kleppen met dubbele versnelling-gedreven nokkenassen per bank en vier kleppen per cilinder.

 

Ontworpen voor hoge toerentallen, waren de cilinders met een boring van 64,0 mm en een slag van 58.0 mm bijna vierkant. Met twee types Superchargers uitgerust, werd er 254 pk uitgeperst. De motor werd voornamelijk uit staal gebouwd en werden de blokken en koppen aan elkaar gelast, om met deze krachten om te kunnen gaan.

De W165 chassis en ophanging was net als bij de W154, maar dan op ongeveer 4/5 schaal. Het frame bestaat uit twee grote ovale buis hoofdbalken, versterkt door vijf tussen balken. Ophanging was door dubbele draagarmen en spoelveren aan de voorzijde en een DeDion as, met torsie balken aan de achterzijde. De V8-motor was gemonteerd in het chassis onder een hoek van zestig graden. De bestuurdersstoel aan de linkerkant was uit het lood rechts gemonteerd. De kracht werd door een vijf versnellingsbak naar de achterwielen geleid. De versnellingsbak werd dwars gemonteerd. Het kleine pakketje werd strak verpakt in een aluminium chassis, weer vergelijkbaar met die van de laatste W154.

 

Iets meer dan vier maanden nadat de project startte, werd de eerste van de drie voorgestelde W165

 

Foto beide pagina's: John Surtees (11-02-1934) in de Mercedes-Benz W165 tijdens Goodwood 2011, de enige coureur die het klaarspeelde om wereldkampioen te worden op zowel de motor als in de auto...

 

Tijdens de oefensessies probeerden de twee coureurs beide auto's en Lang reed de snellere tijd, op de voet gevolgd door zijn teamgenoot. Echter, het was niet de snelste tijd. Die werd door Luigi Villoresi gereden in zijn Maserati 4CL Streamliner. Lang werd verteld een zinderende tempo in de vroege stadium aan te houden en voor een bandenwissel en brandstof pas halverwege de race binnen te komen. In wat werd beschouwd als het betere chassis, begon Caracciola met een meer conservatief tempo en pakte zo zijn plaatsen. Ondanks zijn lange bandenwissel wist Lang Caracciola goed achter zich te houden en zo zich te verzekeren van een spectaculaire een-twee debuut-overwinning voor de W165. Mercedes-Benz had hun punt gemaakt: niets kon stoppen met de stoomwals Stuttgart.

 

Afgezien van enkele demonstraties en verder testen, werden de W165s niet opnieuw gezien in 1939. Het derde chassis werd voltooid en het leek, dat ook een vierde auto werd gebouwd. Specifiek gestroomlijnde carrosserien werden gebouwd met het oog op zowel de 1940 Tripoli Grand Prix als de verschillende 1,5 liter wereldrecords op dat moment gehouden door MG. De motoren waren uitgerust met een tweetraps Supercharger systeem dat het vermogen naar een 278pk tilde en ook werd het koppel verbeterd. Al deze voorbereidende werkzaamheden leidden echter -zoals bekend wordt verondersteld- tot niets.

 

De twee overlevende Tripoli racers werden bewaard door Mercedes-Benz en blijven hangen in de enorme collectie van de onderneming tot en met 1995. Na ontvangst van een uitnodiging van heer Mars voor dat jaar Goodwood Festival of Speed, was de winnende auto van Tripoli zorgvuldig gerepareerd. Het miste grootste deel van de carrosserie, die zorgvuldig opnieuw door Joachim Ohlinger gemaakt was. De vruchten van de arbeid kwam in juni dat jaar wanneer de prachtig bereid W165 werd bestuurd de heuvel eerst door de toenmalige Mercedes Museum directeur en later door de racing legend John Surtees en McLaren beginsel Ron Dennis. Het was de eerste keer in meer dan vijftig jaar dat de auto in het openbaar had verdreven. Sindsdien heeft slechts zeer weinig publieke optredens. De ex-Caracciola auto is permanent tentoon gesteld in het nieuwe Museum.

 

Ten minste twee voorbeelden, aange-nomen als beide auto's van de GP van Tripoli, overleefde de oorlog bij de Mercedes-Benz vertegenwoordiger in Zurich. Ze werden gehouden door de Zwitserse regering tot 1950. In die tijd was 1,5 liter inderdaad de inhoud limiet voor een Grand Prix, die deel uitmaken van de zojuist gecreeerde formule 1 World Championship. De van oudsher W165 rivalen, Maserati en Alfa Romeo, liepen nog steeds sterk en een terug- keer naar het Grand Prix circus door Mercedes-Benz was het onderwerp van zware speculatie. Uiteindelijk, in de zomer van 1951, werd het groene licht gegeven om nog eens vijf W165s te bouwen. Het bleek echter te laat, daar voor 1952 de verordeningen herzien werden, waardoor alle Racewagens in eens sterk verouderd leken. Uiteindelijk reed de W165 slechts een keer, maar kan nog steeds worden beschouwd als een van de grootste Single Seater Racers in de uiteindelijke ontwikkeling van de vooroorlogse 'Silver Arrows.'

 

Mercedes-Benz W 165 (1939)

   * speciaal ontworpen voor de Grand Prix van Tripoli

   * ontwikkeld in een recordtijd van slechts acht maanden

   * dubbele overwinning en dus missie volbracht

 

De Tripoli Grand Prix heeft een opmerkelijke uitzondering onder de Mercedes-Benz overwinningen van 1939 gemarkeerd. De competi-tie werd niet gehouden volgens de 3-liter formule, gedomineerd door de Duitse raceauto's, maar vol-gens de 1,5 liter categorie (Brom-mobiel formule), die het team van Stuttgart (tot dan) geen deelne-mende autos hadden. Met deze truc hoopte de Italiaanse motor- en autosport autoriteiten, die verantwoordelijk waren voor de organisatie van de prestigieuze Tripoli Grand Prix in Libie (op dat moment een Italiaanse kolonie), de dominantie van de Silver Arrows te ondermijnen en voor eens en voor altijd een overwin-ning voor de Italiaanse autos herhaaldelijk zegevierden op het Mellaha circuit: Caracciola had gewonnen in 1935 en Auto Union in 1936, terwijl in 1937 en 1938 Hermann Lang achter het stuur van de winnende Mercedes-Benz zat.